Respect voor wie anders denkt of stemt

´I am less concerned with who you vote for than I am with how you treate the people that vote differently than you.´

De laatste maanden en weken zie je in de VS een toenemende tweedeling in het politieke klimaat. Een tweedeling die steeds zorgelijker wordt. Het gevaar van radicalisering lijkt op de loer te liggen. Groepen aan de uiterst linkse en uiterst rechtse kant van het politieke spectrum lijken zelf orde op zaken te willen stellen in de maatschappij, als ontwikkelingen in de samenleving hen niet aanstaan.

Op facebook kwam ik een bericht tegen van een achterneef uit de VS. Hij citeerde een bekende spreker: ´I am less concerned with who you vote for than I am with how you treate the people that vote differently than you.´ Vertaling: Het maakt mij niet zozeer uit voor wie je stemt, als wel voor hoe je omgaat met mensen die anders stemmen dan jij.´ Wil een samenleving echt een samenleven zijn, dan gaat het erom hoe mensen die elk verschillend denken en voelen, mensen die elk verschillend stemmen, toch respect kunnen opbrengen voor mensen met een ander standpunt dan zij hebben, mensen met een andere politieke visie dan zij hebben.
In deze Corona-tijd, waarin de regels weer strenger zijn geworden, zie je in Nederland ook een tweedeling ontstaan tussen rekkelijken en preciezen. De ene mens houdt zich heel precies aan alle Corona-regels en doet er nog een schepje bovenop om geen gevaar te lopen en geen gevaar te zijn voor anderen. De ander denkt dat het allemaal niet zo´n vaart loopt en vindt al die ´heisa´ van mondkapjes en regels voor de horeca en voor scholen maar vergezocht of bangmakerij. In winkels is er soms spanning en irritatie te zien tussen mensen. Heel begrijpelijk want de nieuwe maatregels rond Corona maken veel los bij mensen en roepen angst en spanning op. Doen we het goed? Hoe kunnen we het Corona-virus het beste bestrijden? En hoe lang gaat het duren? Als de deskundigen het al niet eens zijn, hoe moeten wij burgers, die er niet voor geleerd hebben, er dan tegen aan kijken? En als je onzeker bent over waar je staat, wat je moet doen, en de onvrede wordt gevoed door sommigen, dan is het heel begrijpelijk, dat die spanning ook merkbaar is in gezinnen thuis maar ook op straat. In dat spanningsveld is het de kunst om anderen in hun waarde te laten. We denken niet allemaal hetzelfde; in Montferland niet en ook niet binnen de kerk. We kunnen wel proberen om respect op te brengen voor een ander. En we kunnen proberen om begrip te hebben voor die ander, die ook leeft in diezelfde angst en spanning waar jij zelf in leeft. We kunnen proberen om samen te zoeken naar datgene wat vertrouwen geeft, datgene wat je leven draagt. Vanuit die dragende grond van ons bestaan kunnen we met mildheid naar de ander kijken en zijn anders-zijn (ver)dragen…

Rosemarie van der Hucht, predikant protestantse gemeente Didam