Zand en steen

Afgelopen zondag, 11 september, gebruikte Annette het volgende verhaal:

Dit verhaal vertelt over twee vrienden die door de woestijn liepen. Op een gegeven moment tijdens de reis kregen ze ruzie en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht. Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand:

Zij liepen verder totdat zij een oase vonden, waar zij besloten een bad te nemen. Degene die was geslagen, raakte vast in de modder en dreigde te verdrinken, maar zijn vriend redde hem..

Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen:

De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem:

“Nadat ik je had geslagen, schreef je in het zand, en nu schrijf je op een steen, waarom?

De andere vriend antwoordde:

“Als iemand ons pijn doet moeten we het in zand opschrijven, waar de wind van vergeving het kan uitwissen, maar als iemand iets goeds doet voor ons, moeten we het in steen graveren, waar geen wind het ooit kan uitwissen”.

Schrijf de slechte dingen die je aangedaan zijn in het zand, maar schrijf de goede dingen die je overkomen zijn op steen